Dorasta do 5,5 cm ciała, z rozpostartymi kończynami do 13 cm. Wymaga terrarium o wymiarach 20x40x20 cm (dł. x wys. x szer.). Można w nim posadzić rośliny, np. z rodzaju Scindapsus. Podłożem może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Konieczne są konary, na których pająk zbuduje sobie pajęczynowe gniazdo. Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-28°C (nocą może spaść do 20-22°C), a wilgotność 75%. Pięknie ubarwiony, nadrzewny ptasznik. Dorosłe samce i samice różnią się ubarwieniem i wyglądem. Podstawowym ubarwieniem samicy jest czerń. Odwłok z różowo-czarnym ornamentem. Tarczka grzbietowa czarna. Kończyny również czarne, z różowymi plamkami na stopach i piętach. Dorosły samiec jest mniejszy od samicy, jego podstawową barwą jest brąz. Nie ma wzoru na odwłoku, kończyny są gęsto owłosione - swoim wyglądem przypomina samca Psalmopoeus cambridgei (oczywiście w pomniejszonej wersji). Młode mają ubarwienie dorosłych samic. Maluchy po 1-3 wylince są niemal nie do odróżnienia od młodych Psalmopoeus cambridgei. Obie płcie osiągają ostateczny wygląd po uzyskaniu dojrzałości płciowej. Ptaszniki karmimy różnymi owadami - karaczanami, świerszczami, szarańczą. Młode chętnie jedzą larwy mącznika młynarka. Dobrze rozmnaża się w niewoli. Dojrzały samiec ma na przedniej parze odnóży krocznych haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić - zdarza się często, że samiec kończy jako weselny posiłek w szczękoczułkach samicy. Nierzadko zdarza się, że parę tego gatunku trzeba dopuszczać kilka razy, zanim nastąpi kopulacja. Zwykle ma ona miejsce natychmiast po spotkaniu pary i trwa zaledwie kilka sekund. Dla pewności po miesiącu można znowu wpuścić samca do terrarium partnerki. Kokon wytwarzany jest 6-10 tygodni po kopulacji i czasami wplatany w ścianki gniazda. Jedna z moich samiczek wytworzyła kokon równo po 2 miesiącach od łączenia, druga po 2,5 miesiącach. Kokon można odebrać lub zostawić samicy na 3-4 tygodnie – pozostawiam to do decyzji hodowcy. Po około 2 tygodniach z jajeczek wykształcają się nimfy I, a po kolejnych 7 dniach w kokonie są już nimfy II. Są one nieporównywalnie większe od nimf większości ptaszników – mierzą 7-8 mm długości. Po dalszych 2 tygodniach młode pajączki są już w pełni ukształtowane. Są dość duże, mierzą ponad 1 cm długości (dla porównania - młode np. Acanthoscurria geniculata mają wielkość 4-5 mm). Czasami miesiąc po wytworzeniu kokonu samica robi kolejny – to się dość często zdarza u tego gatunku. Zwykle jednak jajeczek jest o połowę mniej. Odchów młodych nie stwarza większych problemów, przy dobrym karmieniu szybko rosną i osiągają dojrzałość płciową w 8-9 miesięcy, samice nieco później. W kokonie jest od 30 do 200 młodych. Psalmopoeus irminia nie ma jadu niebezpiecznego dla człowieka, nie wyczesuje także włosków parzących z odwłoka. Jest za to szybki i bardzo skoczny. Chociaż zdarza się, że próbuje ukąsić - nie ma to jednak żadnych przykrych skutków dla pogryzionego. Bardzo rzadko pojawia się opuchlizna, najczęściej zostają tylko dwa niewyraźne ślady po zębach jadowych.
Długość życia Samice tego gatunku dożywają nawet do 15 lat. Samce, w zależności od warunków hodowli żyją ok. pół roku po ostatniej wylince czyli ok. 1,5 roku. Wygląd Ten średniej wielkości pająk osiąga ok. 7 cm - długości ciała, natomiast wraz z rozstawionymi odnóżami potrafi osiągnąć nawet 16 cm. Budowa typowa dla ptaszników nadrzewnych: smukłe ciało oraz silnie wydłużone odnóża. Dorosła samica jest większa od samca, bardziej masywna. Samiec jest raczej filigranowej postury - długie odnóża, mniejszy od samicy głowotułów i odwłok. Dodatkowo u dorosłych osobników widoczne są haczyki na pierwszej parze odnóży oraz bulbusy na nogogłaszczkach. Samiec posiada też dłuższe włoski na odnóżach. Ubarwienie tego ptasznika zmienia się bardzo w trakcie jego dorastania. Młode: Odnóża barwy jasno pomarańczowej lub jasno brązowej z czarnymi końcówkami. Głowotułów brunatny, czasem czarny porośnięty jasnymi włoskami. Odwłok ciemno zielony również porośnięty jasnymi włoskami. Na odwłoku słabo widoczny typowy dla Psalmopoeus wzór - długa pionowa linia poprzecinana na całej długości krótszymi pionowymi liniami, ciemniejszej barwy. Podrostki: Z wiekiem pająki stają się ciemniejsze. Robią się brązowe na odnóżach i głowotułowiu, porastają też gęściej włoskami, głowotułów nabiera złotego metalicznego "połysku". Odwłok czarnieje, wzór na nim staje się niewidoczny. Włoski na odwłoku są bardzo krótkie (w przeciwieństwie do tych na odwłoku i głowotułowiu) Starsze samice: Dorosłe samice tego gatunku są naprawdę piękne. W ich ubarwieniu dominuje kolor bladej pomarańczy lub nawet bladego różu. Odwłok nadal porastają gładkie włoski jednak jego barwa zmienia się. Czarny kolor przesuwa się ku tyłowi, "wraca" również wzór (w czarnym kolorze). Dorosły samiec: Samiec po ostatniej wylince zmienia diametralnie swój wygląd i zaczyna przypominać inne dorosłe samce z rodzaju Psalmopoeus. Całe jego ciało porastają gęste włoski. Barwa zmienia się na stalowo szarą. Końcówka stopy robi się pomarańczowa. Występowanie Jak wskazuje potoczna angielska nazwa pochodzi z Panamy, jednak występuje także na północnych obrzeżach Kolumbii. Jego środowisko stanowią lasy deszczowe, w których buduje gniazda. Są one zazwyczaj typowymi dla Psalmopoeus "kominami". Ptaszniki te mimo, że nazywane są nadrzewnymi, bytują bliżej ściółki. Często ich kryjówki znajdują się częściowo pod ziemią. Warunki hodowlane Optymalna temperatura to ok. 26-27°C. Pająk powinien jednak bez problemu wytrzymać zakres temperatur od ok. 22°C do 31°C. Istotną sprawą jest wilgotność. Nie powinna spadać poniżej 70% , a może być nawet nieco wyższa. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych osobników, które są mniej odporne na przesuszenie. Oświetlenie nie jest istotne. Dobrym pomysłem jest czerwona 15W żarówka (ptaszniki „nie widzą” czerwonego światła). Terrarium średniej wielkości ok. 25/25/40 cm (długość/ szerokość/ wysokość), powinno zawierać kilku centymetrową warstwę podłoża. Ważnym elementem wystroju jest większy korzeń lub gałąź, który posłuży ptasznikowi za podstawę do budowy gniazda. Pożywienie stanowić mogą wszelkiego rodzaju bezkręgowce takie jak świerszcze, karaczany czy szarańcze. Jednak jak każdy nadrzewny ptasznik P. pulcher nie pogardzi latającą „przekąską” w formie motyla czy muchy (w przypadku młodych osobników). Prowadzi raczej nocny tryb życia, jednak również w dzień można spotkać go poza gniazdem. Rozmnażanie i odchów młodych Samica dojrzewa po ok. 10-11 wylince - czasem zdarza się to wcześniej lub później. Wszystko zależy od indywidualnych cech osobnika. Samiec wcześniej zazwyczaj po ok. 9 wylince. Przed dopuszczeniem warto jest dobrze karmić przyszła parę, co może wydatnie zmniejszyć ryzyko wystąpienie kanibalizmu, zwłaszcza pożarcia samca przez samicę. Dorosłego, napełnionego samca umieszczamy w terrarium samicy. Powinien dość szybko odszukać kryjówkę samicy, po czym "tupiąc" w ścianki gniazda wywabić ją ze środka. Samiec powoli podchodzi do samicy, po czym używając haczyków na pierwszej parze odnóży podnosi przód samicy do góry. Następnie następuje moment zapłodnienia za pomocą nasienia zmagazynowanego w bulbusach. Po kopulacji ucieka, a samica wraca do gniazda (czasem jednak atakuje samca). Kokon składany jest ok. 2 miesiące po kopulacji. Jeżeli zdecydujemy się na inkubację to powinna ona przebiegać przy temperaturze 26 °C i wilgotności ok. 75%. Po ok. 2 tygodniach powinniśmy otworzyć kokon i zastać w nim nimfy II. Jeżeli wciąż są w nim jajeczka bądź nimfy I to kokon zaszywamy nicią i otwieramy jeszcze raz po kilku dniach. W kokonie znajduje się najczęściej ok. 100 młodych (liczba ta może się czasem mocno wahać). Nimfy II można trzymać razem, natomiast młode pajączki przekładamy do osobnych pojemniczków np. fiolek po kliszach. Unikamy w ten sposób aktów kanibalizmu. Uwagi hodowlane Te piękne pająki coraz częściej pojawiają się na naszym rynku i obok P. cambrigei i P. irminia stanowią chyba najczęstszych przedstawicieli rodzaju Psalmopoeus w naszych hodowlach. Jest to raczej płochliwy gatunek, woli uciec niż atakować. Jednak jak w przypadku każdego ptasznika trafiają się wyjątki. Należy zachować należyty respekt. Porusza się bardzo szybko, przy czym zdolny jest do bardzo długich skoków, nawet z miejsca. Trzeba mieć to na uwadze zwłaszcza przy sprzątaniu czy karmieniu. Nie posiada silnego jadu i nie wyczesuje włosków parzących, ze względu na swoją szybkość nie powinien być polecany początkującym terrarystom. Ptaszniki te stanowią wspaniały obiekt obserwacji, są naprawdę pięknie ubarwione przy tym dzięki swojej aktywności dają się często obserwować poza kryjówką.
– gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Występuje w Brazylii, Kolumbii i Surinamie. Wygląd Ubarwienie osobników młodych całkowicie różni się od ubarwienia dorosłych. Dojrzałe mają zazwyczaj ubarwienie czarne z niebieskim, metalicznym połyskiem. Końcówki odnóży są bladoróżowe, a same kończyny gęsto owłosione. Odwłok jest porośnięty włoskami. Ubarwienie samic nie różni się od ubarwienia samców. Młode osobniki po wylęgnięciu są prawie przezroczyste, mają delikatną budowę ciała. Tarczka grzbietowa jest czarna. Hodowla Terrarium powinno być wysokie, ponieważ ten gatunek jest pająkiem nadrzewnym. Odpowiednie wymiary do 20x20x40 cm. W terrarium powinny być gałęzie i konary. Zaleca się także posadzenie roślin oraz bardzo dobrą wentylację. Temperatura i wilgotność Optymalna temperatura powinna wynosić 25-28 °C, nocą około 3 °C mniej. Wilgotność 80%. Pożywienie Gatunek ten na wolności żywi się drobnymi owadami i niedużymi kręgowcami. Dymorfizm płciowy Samica jest większa od samca. Narządy kopulacyjne samca znajdują się na nogogłaszczkach. Rozmnażanie[edytuj] Avicularia metallica dojrzewa w niecałe dwa lata. Samce nie mają haczyków na przedniej parze odnóży. Rozmnażanie nie jest skomplikowane. Do kopulacji dochodzi często już kilka minut po spotkaniu pary, za to sama kopulacja nierzadko trwa kilkanaście minut. Samica sporządza kokon zazwyczaj po 3 miesiącach od łączenia. Sześć do dziewięciu tygodni po utworzeniu kokonu samica wypuszcza z niego około 150-200 sztuk pajączków.
